Leren van de Middellandse Zee

De klimaatverandering beïnvloedt het voorkomen van typische planten aan de Middellandse Zee. Typische schorrenplanten verliezen er terrein.

Aan de Adriatische kust verliest slijkgras terrein. Slijkgras is een meerjarige plant en speelt een belangrijke rol bij het opvangen en vasthouden van slib. Die eigenschappen maken van haar een uitstekende “schorrenbouwer”. Maar slijkgras moet steeds vaker plaats maken voor zeekraal, een eenjarige plantensoort die het schor winter na winter moet heroveren. Dat komt door de perioden van hitte en droogte.

Verdrinkende schorren

De klimaatverandering dringt het slijkgras met andere woorden terug. Dat brengt de schorren in gevaar: ze groeien niet langer duurzaam mee met de zeespiegelstijging. Overstromingen kunnen het gevolg zijn. Zeekraal buffert slib veel minder goed. Daardoor bestaat de kans dat schorren onder water komen te staan en verdwijnen. Een belangrijk natuurlijk stuk kustverdediging gaat zo op de schop.

Zeebies aan de Westerschelde

De situatie aan de Adriatische kust is vanzelfsprekend anders dan in onze contreien. Maar de vaststellingen zetten aan het denken. Slijkgras is ook bij ons te vinden. Op sommige plekken in de Westerschelde moet het terrein inboeten ten gunste van zeebies ten gevolge van veranderingen in de zoetwaterafvoer van de Schelde. Zeebies heeft – net als zeekraal – minder goede eigenschappen als schorrenbouwer. Daarom is het belangrijk de evolutie van schorren en hun begroeiing te blijven opvolgen. Ze spelen een cruciale rol voor onze waterveiligheid.